Bir akşam vakti, yol kenarında beklerken...
Bir akşam dönüşü dolmuştayım. Trafik Wyndham otele gelmeden önce hafiften yavaşladı. Orta şeritten aniden sağa direksiyon kırarak yol kenarında bekleyen, ne için orada durdukları malumlerin önünde durdular. Kısa bir süre konuşma. O sırada diğer arabaların merakla durup bakmaları. Merakları neden acep? Yavaşlayan trafikle önlerinden geçiyoruz, ineceğim yerde de trafik ağırdan. Belli ki bir hareket var. Erguvan Sokağın başında, manavı geçer geçmez iniyorum ki üç travesti yol kenarında. Fotograf makinem yanımda, sokagın içine biraz girip duvarın üstüne oturup, n eye üzüleceğime şaşkın, olana bitene bakıyorum. Ne zor hayatlar var. Fuhuştan başka yaşam şansı tanınmayan insanlar. Pek çok kez ele alınan bir konu oldu bu, travestiler ve günlük hayattaki zorlukları belgesel fotografçılar için. Benim böylesi bir niyetim yok, en azından şimdilik. Orada durmamdan rahatsız olduklarını söyleyene kadar bir iki kare çekebildim, sonra da evime doğru yürüdüm. Zor, çok zor bu İstanbul...
